Bruggeling Louis De Jaeger brengt non-fictie uit over voedselbossen en zijn mama een roman
Bruggeling Louis De Jaeger publiceerde twee jaar geleden zijn eerste non-fictieboek: “We eten ons dood” (Houtekiet), dat meteen de aandacht trok van de pers en lezers. Zijn moeder had een literaire roman in de kast liggen, maar drempelvrees hield haar tegen om dit uit te geven. Toen Louis zijn tweede boekcontract tekende, trok Inge haar stoute schoenen aan en stapte ze naar enkele uitgevers.
Inge Denaeghel groeide als kind op in een bos dat haar van jongs af aan inspireerde. Ze trok er met haar hond op uit, leerde verschillende planten, bomen en vogels kennen. Haar eerste schrijfsels waren gedichten, later schreef ze reisverhalen geïnspireerd door de vele reizen die ze maakte. Tijdens haar studies antropologie verzamelde ze verhalen over de levenswijze van Siberische en Mongoolse culturen. Dit werd de basis voor haar debuutroman: “Bevroren levens.” (Manteau). Een boek waar zowel de natuur, de plaatselijke cultuur, als een hond een prominente rol spelen.
Louis werd als kind ondergedompeld in de verhaalwereld van zijn moeder, zijn vader nam hem als architect mee in een visionaire wereld. Beide invloeden vloeiden samen in het landschapsarchitectenbureau dat Louis oprichtte: Commensalist. Hiermee ontwerpt hij internationaal tuinen, eetbare landschappen en privé-eilanden. Deze ervaringen en zijn eigen onderzoek deelt hij in zijn tweede boek: “Ontwerp je eigen voedselbos”. Daarmee wil hij mensen aanzetten om van hun eigen stukje grond, tuin of zelfs straat een eetbaar paradijs te maken.
Tijdens Inge’s vele reizen kwam ze in contact met verschillende culturen, soms met onderdrukte volkeren wiens geschiedenis hun ontnomen was. “De Indiaan in ons bewustzijn,” van Ton Lemaire, heeft mijn passie aangewakkerd om verhalen te schrijven die een juist beeld geven van culturen en hun levenswijze,” zegt Denaeghel.
Ook in Louis’ leven speelt reizen een grote rol. Als kind reisde hij mee naar het Verre Oosten, Rusland, China en Afrika. Na zijn studies trok hij samen met zijn vriendin van Canada naar Panama, van Marokko naar Rusland. Reizen waarbij hij in aanraking kwam met destructieve landbouw die de wereld op de rand van een afgrond brengt. ‘Een bezoek aan de woestijn van Marokko was de druppel die mijn emmer deed overlopen. De manier waarop wij met ons land omgaan en hoe wij eten, zorgt voor de verwoestijning van de wereld. 90% van onze aarde zal gedegradeerd zijn tegen 2050. Ik wil alles doen in mijn leven om deze voorspelling om te buigen.’
Waar Inge Denaeghel eerst angst had om niet gepubliceerd te worden, was ze aangenaam verrast dat meerdere uitgeverijen interesse hadden om ‘Bevroren levens’ te publiceren. ‘Ik had meteen een zeer goed gevoel bij het team van Manteau en ben hen zeer dankbaar om zo’n mooi resultaat af te leveren.’ Bevoren levens in één zin: De dood van een man en een vrouw, op 8000 kilometer van elkaar, blaast het deksel van een doos van Pandora voor hun nabestaanden.
Louis De Jaeger en zijn moeder, Inge Denaeghel, signeren samen op Boektopia in Kortrijk op 28 oktober, van 15.45 tot 16.30.